Trekking na Mount Rinjani na wyspie Lombok

W Indonezji góry uważane są za święte. Większość z nich to wulkaniczne szczyty, jak czczona góra Agung na wyspie Bali. Mount Rinjani, na wyspie Lombok, ma również pochodzenie wulkaniczne. Z wysokością 3726 metrów n.p.m. jest drugim najwyższym szczytem w Indonezji. Trzydniowa wędrówka na szczyt Rinjani nie jest dla osób o słabych nerwach, ale nagroda zarówno dla oczu, jak i dla duszy jest ogromna. Chociaż niektórzy zapaleni wędrowcy próbują samotnie wspinać się na górę Rinjani, zaleca się zorganizowanie wyprawy z przewodnikami. Nie martwcie się o rezerwację wycieczki przed przybyciem do Indonezji. Zarówno na Bali, jak i na Lombok można znaleźć wielu tour operatorów oferujących taką atrakcję. Oto, jak powinna przebiegać wędrówka:

Dzień pierwszy
Dzień przed wędrówką można znaleźć tanie zakwaterowanie w wiosce Sembalun (1150 m). Tam rozpocznie się wycieczka na Mount Rinjani, o 6 rano, pierwszego dnia. Naszym celem na pierwszy dzień jest dotarcie do krateru Sembalum krateru położonego na wysokości 2639 metrów. Wspinaczka pierwszego dnia zaczyna się dość niewinnie. Trasa biegnie łagodną ścieżką przecinającej zieloną roślinność. Wędrówka na górę Rinjani wydaje nam się łatwiejsza, niż się spodziewaliśmy Jednak już po lunchu można się spodziewać trzygodzinnej, długiej i stromej trasy.

Wycieczkę na górę Rinjani można odbyć bez lokalnych przewodników. Pokazując papier z oficjalnym zezwoleniem, przygotowani wędrowcy górscy mogą spróbować trekkingu solo. Jednak posiadanie przewodników ekspertów, którzy poprowadzą naszą podróż, może mieć kluczowe znaczenie dla wędrówki. To z reguły mieszkańcy okolicznych wiosek. Doskonale znają górę, jej sekrety, ciekawe historie. Poza tym, dobry przewodnik będzie nas motywował podczas najgorszych momentów, krok po kroku.

Obóz
Popołudnie rzuca wyzwanie najbardziej doświadczonym wspinaczom. Ścieżka do pierwszego pola namiotowego jest stroma i zakurzona. Nasze serce będzie szybciej biło, powietrze stanie się zimniejsze i rzadsze, a nogi i stopy będą bolały. Ale adrenalina z pewnością będzie nam cały czas towarzyszyć. Po dotarciu do krawędzi krateru cisza i piękny widok napełnią nasze serce ogromną radością. Najlepszym uczuciem ukończenia pierwszej części wędrówki jest zdjęcie butów i chodzenie boso, aby stopy mogły dotknąć ziemi i oddychać. Pięciogwiazdkowego hotelu nie będzie. Mamy za to do dyspozycji cudowną kwaterę na świeżym powietrzu z niebem jak kocem i podnieceniem kołyszącym nas do snu. Dobry sen jest kluczowym czynnikiem w naszym dążeniu do zdobycia Rinjani. Dzień drugi rozpocznie się bardzo wcześnie, abyśmy mogli dotrzeć na szczyt o wschodzie słońca.

Dzień 2 – zdobywanie szczytu
Drugi dzień zaczyna się, kiedy góra jeszcze śpi, gotowa obudzić się o wschodzie słońca, w momencie, gdy nasza grupa dotrze na szczyt. W trakcie wycieczki na górę Rinjani nie chodzi jednak wyłącznie o zdobycie szczytu. Podróż jest warta zachodu nawet, jeśli nie będzie nam dane dotrzeć do samej góry. Widoki i przyroda są fascynujące również na niższych partach Rinjani. Jeśli po pierwszym dniu czujemy się wyczerpani, posłuchajmy swojego organizmu i mierzmy siły na zamiary.

Pobudka następuje o 2:30. Po lekkim śniadaniu o 3 nad ranem rozpoczyna się ostatnia część wspinaczki. Trwa ona około trzech godzin, a pierwsze dwie są dość łatwe. Ostatnia godzina drogi jest najtrudniejsza. Podejście jest bardzo strome, z luźnymi kamieniami i miejscami, w których łatwo o poślizgnięcie. Jednak warto podjąć trud. Osiągając prawie 4000 metrów n.p.m. zobaczymy widoki, które zapamiętamy do końca swojego życia. Będziemy mogli podziwiać jeziora Lombok, Sumbawa, Bali i Segara Anak, a wschód słońca delikatnie pogłaszcze naszą skórę i rozgrzeje zmęczone ciało.